Παλαβιτσίνι

(Pallavicini). Όνομα επιφανούς ιταλικής οικογένειας, από την Πάρμα της βόρειας Ιταλίας. Έδρασε στην Ελλάδα, στην Ιταλία και στην Αυστρία, από τον 13o αι. μ.Χ. μέχρι τους χρόνους μας. 1. Γουίδων. Γενάρχης του ελληνικού κλάδου. Oνομαζόταν από τους Έλληνες Μαρκεζόπουλος. Έφθασε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Δ» Σταυροφορίας (1204), ακολουθώντας τον συμπατριώτη του Βονιφάτιο τον Μομφερατικό. Ο Π. πήρε ως τιμάριο από τους Σταυροφόρους τη μαρκιωνία της Βοδονίτσας. 2. Φεράντε (Πλακεντία, 1616 – 1644). Ποιητής και μυθιστοριογράφος. Νεότατος χειροτονήθηκε μοναχός, ασπάστηκε όμως τις λουθηριανές μεταρρυθμίσεις, καθαιρέθηκε και φυλακίστηκε. Μετά την απελευθέρωσή του, επειδή δημοσίευσε ένα σύγγραμμα εναντίον του πάπα Ουρβανού H», διώχτηκε και πάλι και κατέφυγε στη Γαλλία. Εκεί όμως πιάστηκε, δικάστηκε με διαταγή του πάπα και καταδικάστηκε σε θάνατο ως αιρετικός. Αποκεφαλίστηκε στην πόλη Αβινιόν. 3. Γεώργιος (Mιλάνο, 1796 – 1878). Πατριώτης και πολιτευτής. Πολύ νέος πήρε μέρος σε διάφορες ενέργειες για την αποτίναξη του αυστριακού ζυγού, γι» αυτό και καταδικάστηκε σε θάνατο. Δεν θανατώθηκε, όμως, αλλά παρέμεινε πολλά χρόνια στη φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή του (1835), πήγε στο Παρίσι και ύστερα στο Τορίνο, όπου ίδρυσε την Εθνική Εταιρεία. Θεωρείται ένας από τους πρωτεργάτες της ιταλικής ελευθερίας. Ο Π. υπήρξε θαυμαστής και οπαδός του Γαριβάλδη και φίλος του Καβούρ. Σε αυτόν οφείλεται η συμφιλίωση των δύο αυτών πατριωτών. Ως γερουσιαστής όμως πολέμησε με πείσμα την άποψη του Καβούρ, ο οποίος υποστήριζε την παραχώρηση της Νίκαιας στη Γαλλία. Μετά την απελευθέρωση της Ιταλίας, τιμήθηκε από τον βασιλιά Βίκτορα - Εμμανουήλ με το ανώτατο παράσημο και διορίστηκε νομάρχης στο Παλέρμο (1861). Μετά από λίγο, ο Π. ασχολήθηκε, εξαιτίας της αδιάλλακτης πάντοτε και εχθρικής στάσης του με τη Γαλλία, για το ζήτημα της Νίκαιας. 4. Ιωάννης. Διπλωμάτης. Υπηρέτησε επί 40 χρόνια στη διπλωματική υπηρεσία της Αυστροουγγαρίας. Το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του το πέρασε ως πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη (1905-18). Στην εποχή του διαδραματίστηκαν σπουδαία ιστορικά γεγονότα, όπως η νεοτουρκική μεταπολίτευση, οι Βαλκανικοί πόλεμοι και ο A» Παγκόσμιος πόλεμος. Στον Π. οφείλεται η επιτυχία, από αυστροουγγρικής πλευράς, των διαπραγματεύσεων για την αναγνώριση της προσάρτησης σε αυτήν της Βοσνίας και της Ερζεγοβίνης. Αντιμετώπισε επίσης με επιτυχία το μποϊκοτάζ, που υποκινήθηκε από τους Νεότουρκους και την Αγγλία εναντίον του εξαγωγικού εμπορίου της χώρας του. Στη διάρκεια του A» Παγκοσμίου πολέμου, μεσολάβησε πολλές φορές στη νεοτουρκική κυβέρνηση, κατορθώνοντας να σώσει τη ζωή του Αρμένιου πατριάρχη Ζαβέν και των Αρμενίων που ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη. Σε δικές του ενέργειες επίσης, οφείλεται το ότι δεν πραγματοποιήθηκε η απέλαση των Ελλήνων υπηκόων από την Τουρκία, μετά την είσοδο της Ελλάδας στον A» Παγκόσμιο πόλεμο. Ο Π., μετά το τέλος των εχθροπραξιών, αποσύρθηκε από την πολιτική και ιδιώτευσε.